Төсөөлсөөр л..

Өнгөрсөн үе надад дурсамжаар дүүрсэн үүргэвчтэй цүнх шиг санагддаг.Бүх л үед бид цүнхтэйгээ явдаг.. хэн ч хэзээ ч цүнхээ мартаж байгаагүй..Хүссэн хүсээгүй бид цүнхээ үүрсээр л байдаг.Муу,сайн олон дурсамжын номнууд дотор н байгаа. Алийг н гаргаж ирж унших вэ?? гэдэг н л чухал.

Зүрх гэдэг модны мөчир дээр тогтох алим шиг.. хүсээгүй зүйлээ хийх үед,хэн нэгэнд гомдох үед мөн хэн нэгнийг гомдоох үед, өөрийгөө буруутгах,гэмших гутрах үе болгонд уг алимны мөчир хүчтэй,хүчгүй аяанганд цохиулна.Нэг л өдөр мөчир алимаа дааж чадхааргүй болход алим газар унаж нулимас болдог.Хэхэ уйлсаны дараа хүн тайвширдаг ба бодож эхэлнэ... Ингээд л ахиад мөчирөөс алимны бяцхан нахиа цухуйна шүү дээ!!


Жижи-н бодол хэхэхэ